Savurulup giden insan, mutluluk ve mutsuzluk

Mutlulukla mutsuzluk arasında gidip geliyoruz, mutluyken mutsuz olmamiz an meselesi, mutsuzken mutlu olmamız yine an meselesi. 

Karmaşık duygular içinde gidip geliyoruz. Bazen bu beynimizin bir oyunu gibi cereyan ediyor. Zihnimize sürekli farkli bilgiler anılar pompalıyor. 

Dolayısıyla insan bir karmaşa içinde dalgalı bir okyanusta ilerler gibi ilerliyor, duygularımız dalgalı, inişli çıkışlı. 

Ancak kendini kontrol etmek önemli, rahatlatmak değil kast ettiğim. Mutsuzluğa iten şeyin üstüne kararlılıkla gitmek gibi. Ancak o zaman o sorunu tam olarak çözüp kendimize kabullendiririz. Öyle her şeyi kabullenen kaderci bir kabulleniş değil kast ettigim. Çözüme kavuşturup kabullenmekten bahsediyorum. Örneğin az önce söylediğim gibi insanin inişli çıkışlı duygu karmaşası içinde yaşaması gibi. Bu gerçeği görüp kabullenmek bizi en azından huzurlu yapar. Yani hakikat insana huzur verir. Gerçeklerle yüzleşmek acitsa da insana kalıcı huzuru verir.